Σχολική Βία

Η σχολική βία αναφέρεται στην επιβολή της βούλησης ενός ατόμου πάνω σε ένα άλλο και την πρόκληση ζημιάς ή βλάβης. Η σχολική βία διακρίνεται στον εκφοβισμό και στη βία. Ο εκφοβισμός είναι συνυφασμένος με την κορoϊδία, το πείραγμα και τον αστεϊσμό.

Η σχολική βία είναι ένα φαινόμενο που αποδίδεται σε ποικίλους αιτιολογικούς παράγοντες. Σήμερα , αυτονόητα σε παλιότερες εποχές ¨αγαθά¨, απαραίτητα για την ανάπτυξη των παιδιών, έχουν σχεδόν εκλείψει. Η οικογένεια έχει αλλάξει ως προς τη μορφή της και το σύστημα που διευκόλυνε τις κατανομές των ρόλων-σχηματικά η μαμά να φροντίζει και να ασχολείται με τα οικιακά και ο μπαμπάς να δουλεύει και να δίνει το στίγμα για το τι επιτρέπεται και τι όχι-τείνει να χαθεί. Το μοντέλο αυτό, καλό ή κακό, ήταν καθοριστικό για την ανάπτυξη των παιδιών είτε μέσα από την αποδοχή είτε μέσα από την αμφισβήτησή του. Παράλληλα έχουν δημιουργηθεί πολλές στρεβλώσεις για το πώς είναι οι σχέσεις, τι επιτρέπεται και τι όχι. Οι γονείς συχνά εργάζονται αρκετές ώρες και απουσιάζουν από το σπίτι με αποτέλεσμα τα παιδιά να μεγαλώνουν μόνα τους ή με τη φροντίδα τρίτων προσώπων, που είναι μεν πολύ σημαντικοί δεν αντικαθιστούν ωστόσο τους γονείς. Παράλληλα το παιχνίδι έχει αλλάξει μορφή, γίνεται ηλεκτρονικό  στο οποίο αφθονούν τα μοντέλα βίας.

Άλλοι παράγοντες όπως ο κοινωνικός αποκλεισμός και ο ρατσισμός που υφίστανται ομάδες ανθρώπων όπως οι μετανάστες θεωρούνται εξίσου σημαντικοί στην εξήγηση της σχολικής βίας.

Είναι πολύ σημαντικός ο έγκαιρος εντοπισμός του προβλήματος.

Συμπεριφορές του παιδιού που πρέπει να ανησυχήσουν τόσο τους γονείς όσο και τους εκπαιδευτικούς είναι οι ακόλουθες: αν το παιδί σταματά να μιλά για το τι γίνεται στο σχολείο του, αργεί συστηματικά να ξυπνήσει ή  προσποιείται το άρρωστο  προκειμένου να μείνει στο σπίτι. Αν περιορίζεται ξαφνικά ο κύκλος των φίλων του, αν έχει στο σώμα του μελανιές και σημάδια που δυσκολεύεται να εξηγήσει πώς έγιναν. Αν η επίδοσή του παρουσιάσει απότομη πτώση ή αν αρχίζει να χάνει προσωπικά του αντικείμενα στο σχολείο. Αν παρουσιάζει για μεγάλο διάστημα αδικαιολόγητα αρνητική διάθεση, με εκδηλώσεις άγχους και χαμηλής αυτοεκτίμησης.

Οι παραπάνω συμπεριφορές πρέπει να προβληματίσουν τους γονείς, οι οποίοι πρέπει να επιδιώξουν να επικοινωνήσουν με το παιδί τους και με πολύ υπομονή και επιμονή να προσπαθήσουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του ώστε να μιλήσει για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Στην συνέχεια δεν θα έπρεπε να υποβαθμίζουν το πρόβλημα αλλά να δείξουν κατανόηση και να συζητήσουν με το παιδί ως ίσος προς ίσο. Οι εύκολες λύσεις του τύπου ¨αγνόησέ τους¨ ή ¨εγώ στην ηλικία σου¨ όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά οδηγούν το παιδί που είναι θύμα σχολικής βίας και ήδη νιώθει άσχημα σε μεγαλύτερη αποξένωση από τους γονείς του. Ο γονιός οφείλει να βρεί τρόπους να τονώσει την αυτοπεποίθηση στο παιδί του και να το απενοχοποιήσει από τη δυσάρεστη κατάσταση που έχει βρεθεί. Απαραίτητη κρίνεται η συνεργασία των γονιών με τους δασκάλους. Ο δάσκαλος πρέπει να ενημερωθεί άμεσα, να επιδιώξει συζητήσεις μέσα στην τάξη για να ευαισθητοποιηθούν οι μαθητές και παράλληλα να επιβληθούν κυρώσεις αν χρειάζεται αλλά και να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα για την πρόληψη του φαινομένου της σχολικής βίας.