Ο ρόλος της γυναίκας στην Ελληνική κοινωνία
Οι εξελίξεις στο κοινωνικό επίπεδο, που προκάλεσαν βαθιές αλλαγές στους σκοπούς, στις δομές και στη λειτουργία της οικογένειας, επενέργησαν δραστικά κυρίως σε ό,τι αφορά το ρόλο της γυναίκας. Συγχρόνως οι αλλαγές στο ρόλο της γυναίκας καλλιεργούν διεργασίες-θετικές και αρνητικές- οι οποίες έχουν αντίκτυπο στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.
Στον παραδοσιακό χώρο η γυναίκα προσέφερε πολλά για την ίδια την επιβίωση της κοινότητας, βιολογική και κοινωνική, που στηριζόταν στη συνεργασία και στην αλληλοβοήθεια ανάμεσα σε όλα τα μέλη της. Ο συνδυασμός αυτός γινόταν αυτόματα, γιατί ο ρόλος της γυναίκας εναρμονίζονταν με τις δικές της ανάγκες όσο και με τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου.
Η κοινότητα περιέβαλλε την παραδοσιακή γυναίκα με σεβασμό και εκτίμηση. Όσο δηλ. «έδινε», όσο η ίδια αποστερούσε τον εαυτό της από υλικές απολαύσεις, τόσο αύξανε τις ψυχολογικές και κοινωνικές απολαβές της. Την δύναμή της την έπαιρνε μέσα από ένα συνεχές δόσιμο. Η αποδοχή της οικογένειας και της κοινότητας έδινε στην παραδοσιακή γυναίκα τη δύναμη να αγωνιστεί σε αντίξοες συνθήκες. Η αποδοχή των άλλων ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την αυτοεκτίμηση. Η ζωή της γυναίκας ωστόσο εκείνη την εποχή δεν ήταν εύκολη. Πέρα από την καθημερινή κοπιαστική δουλειά, η γυναίκα περνούσε πολλές επώδυνες δοκιμασίες ώσπου να εδραιώσει τη θέση της μέσα στον κύκλο δικών της και στην ευρύτερη κοινότητα. Μόνο όταν γινόταν επιτέλους μητέρα , δικαιώνονταν οι κόποι της και η ψυχική της κόπωση.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στον παραδοσιακό χώρο, ενώ η γυναίκα μαζί με το ρόλο της μητέρας αποκτά τεράστια κοινωνική επιρροή, εκπρόσωπος της οικογένειας ήταν πάντοτε ο πατέρας. Στην οικογένεια εκείνη αποφάσιζε για πολύ σημαντικά θέματα που αφορούσαν τις ενδοοικογενειακές σχέσεις, κοινωνικά έπρεπε να προβάλλεται ο άνδρας.
Η γυναίκα του παραδοσιακού χώρου είχε έναν και ξεκάθαρο σκοπό ζωής. Η ταυτότητά της ήταν συνυφασμένη με τον κοινό σκοπό της ανθρώπινης ομάδας στην οποία ανήκε. Δεν υπήρχαν περιθώρια αμφισβητήσεων. Ο ξεκάθαρος ρόλος της, της έδινε κουράγιο. Ενεργούσε με βάση τις ανάγκες των άλλων και αυτόματα ικανοποιούσε τη βασικότερη ίσως ανθρώπινη ανάγκη: να ξέρει ποια είναι, να γνωρίζει ποιος είναι ο προορισμός της.
Στη δεκαετία του 60-70 οι κοινωνικές αλλαγές επέφεραν και αλλαγές στο ρόλο της γυναίκας. Ο εκβιομηχανισμός, η μετακίνηση από την επαρχία στις αστικές περιοχές, η είσοδος της γυναίκας στην εκπαίδευση και στον κόσμο της εργασίας δημιουργούν τα δεδομένα για το ρόλο που θα διαδραματίσει η γυναίκα. Η μητρότητα αποτελεί βασικό στόχο στη ζωή της αλλά τοποθετείται σε νέα θεμέλια. Για λόγους ψυχολογικής επιβίωσης κυρίως προσπαθεί να κρατηθεί στον ρόλο της ως μητέρα. Η επαγγελματική ενασχόληση αποτελεί διέξοδο για τη γυναίκα, χωρίς ωστόσο να καταφέρνει η ίδια πάντα να εναρμονίζει τον κοινωνικό-επαγγελματικό με τον οικογενειακό της ρόλο.
Η γυναίκα της δεκαετίας του 90 ετοιμάζεται να ξεκινήσει τη ζωή της έχοντας να αφομοιώσει αλλά και να απορρίψει αντιφατικές αντιλήψεις τριών διαφορετικών εποχών που συνυπάρχουν μέσα της. Καλείται να πάρει θέση και τελικά να συνθέσει βιώματα που κουβαλάει μέσα της από την γιαγιά της αλλά και την μητέρα Το γενικό συμπέρασμα που προκύπτει από έρευνες της Κατάκη στον ελλαδικό χώρο είναι ότι η σημερινή νέα κοπέλα ψάχνει απεγνωσμένα να βρει διέξοδο. Για ένα πράγμα δηλώνει σίγουρη. Δεν θέλει να ζήση όπως έζησε η μάνα της. Δεν θέλει να καταπιεστεί. Μιλάει για ανεξαρτησία, ελευθερία, ουσιαστικές σχέσεις. Αμφιβάλει αν θα μπορέσει να τα πραγματοποιήσει. Δεν ξέρει με ποιόν τρόπο θα το πετύχει. Αισθάνεται πως η μόνη λύση είναι να στηριχθεί στον εαυτό της, στις δικές της δυνάμεις. Επιζητά την επαγγελματική αποκατάσταση, δυσπιστεί για τις στενές ανθρώπινες σχέσεις. Ψάχνει για έναν σύντροφο που θα την «καταλαβαίνει και θα της συμπαραστέκεται, που θα τη δέχεται όπως είναι».